Ooit eens bij Google of Facebook je eigen gegevens gedownload? Moet je eens doen. Goed voor ettelijke tientallen gigabytes aan de meest uiteenlopende data. 'Blijkbaar was ik onlangs in de Colruyt in van Sint-Katelijne-Waver.' Een overzicht.
Enkele dagen sprak ik in het Computable Café met Cain Ransbottyn, zo’n beetje het enfant terrible van de Belgische internet scène. Hij had het over privacy en Tomorrowland, en verwees naar een eerdere presentatie en uitspraak die hij deed: privacy is for losers.
Ik moest aan zijn uitspraak terugdenken toen in de media de hele heisa rond Facebook en Cambridge Analytica losbarstte. Die hele discussie blijkt eigenlijk nog maar het topje van de ijsberg. Wat weten datagiganten als Facebook en (vooral) Google over jou?
Dat kan je makkelijk te weten komen, ook al hebben de meesten er totaal geen benul van. Op https://takeout.google.com kan je namelijk je hele persoonlijke Google-archief downloaden. Mik al snel op enkele tientallen gigabytes. Bij mij viel dat nog mee: 15 gigabytes, een Facebook-vriend die een gelijkaardige oefening deed haalde zelfs meer dan 70 GB. Zo weet Google alles van je, zolang je al online bent (of beter: zolang je een Google account gebruikt):
1. Waar je bent geweest
Dat is een logische, maar eentje die vaak wordt onderschat. Google weet beter waar je bent geweest dan jijzelf. Die locatiebepaling is, zoals ik al wist, verontrustend exact.
Blijkbaar heb ikzelf onlangs een bezoek gebracht aan de Colruyt van Sint-Katelijne-Waver (zie bovenstaande foto) nabij Mechelen (was ik totaal vergeten). Ik had enkele jaren ook een persreis met EMC naar Israël (was ik bijna vergeten, maar Google dus niet). Je kan deze locatiefunctie bij Google wel uitschakelen (net als je telefoon zelf). Maar bij de meesten is locatiebepaling standaard aanwezig.
2. Je zoekopdrachten
Heb je er een idee van hoeveel zoekopdrachten je tijdens je internet -carrière al hebt uitgevoerd? Ik niet, maar Google wel. Dat blijken er iets meer dan veertigduizend. Al zijn er ook die vlot over de 120.000 zoekopdrachten gaan. Alles wat je hebt ooit hebt gezocht op Google, blijft dus bewaard. Zelfs als die zoekopdrachten uit de historiek van je browser zijn verwijderd.
3. Elke app en website
Elke app die je ook ooit gedownload hebt en gebruikt, waar en wanneer, wordt geregistreerd. Als je Chrome gebruikt, geldt dat ook voor elke website die je alle voorbije jaren hebt bezocht en wanneer , inclusief – en niet onbelangrijk – op welke advertentie je geklikt hebt. Zo zag ik dat ik gisteren zes keer LinkedIn heb geconsulteerd, vijf keer Twitter en twee maal Shazam.
4. Foto’s, mails en andere (verwijderde) bestanden
Je vindt in je archief (tenzij dit expliciet is uitgeschakeld) ook elke foto die je ooit getrokken hebt met je smartphone, alle metadata (waar en wanneer) krijg je er gratis bij. Elke mail die je ooit verzonden en ontvangen hebt, wordt bewaard. Ook als je deze hebt verwijderd. Dat geldt ook voor alle Google Drive-bestanden, ook deze worden bijgehouden, ondanks dat je ze zou hebben verwijderd.
5. Alle (gemaakte) afspraken
Via Google Calender worden ook alle afspraken bijgehouden. Dat kan je natuurlijk vermoeden. Ik moest vorige week een bedrijf bezoeken in West-Vlaanderen en mijn Android-telefoon vertelde me dat het intussen toch al twee jaar geleden was dat ik daar was geweest. Hoe dan ook: elke kalenderafspraak wordt bewaard, en of je daar geweest bent of niet.
6. Alle video en muziek
Google is natuurlijk ook Youtube. Dus elke video die je ooit op YouTube hebt bekeken, blijft geregistreerd. Maar dat geldt ook voor welke boeken en muziek je hebt beluisterd. Met al deze info (en bovenstaande) creëert Google jouw advertentieprofiel gebaseerd op onder meer je leeftijd, hobbies, locatie, carrière en vrije tijd. Dit aangevuld met andere ‘interessante’ info. Zo weet Google bijvoorbeeld hoeveel stappen ik dagelijks zet.
En Facebook?
Ook via Facebook kan je je archief opvragen. Dan krijg je alle berichten, video’s en foto’s die je op het platform hebt geplaatst, netjes verdeeld in die mappen. Mijn Facebook-archief is (met iets minder dan 1 gigabyte) duidelijk beperkter dan mijn Google-archief. Deels omdat de reikwijdte van Facebook beperkter is, en ook omdat dat Facebook-archief geen verwante producten (WhatsApp, Instagram,…) bevatte. Althans bij mij toch (nog) niet.
Maar ook Facebook weet veel. Alle ‘ontvangen vriendschapsverzoeken’, ‘deleted friend requests’ tot ‘verwijderde vrienden’. Iedereen die ik had gepord (blijkbaar alleen mijn zoontje). Alle events die ik leuk vond. En eigenlijk mijn hele time line.
Maar het gaat verder. Zo staan al mijn advertentieonderwerpen (zie nevenstaandeafbeelding) die ik zogezegd leuk vond (van Steven Levitt tot The Clement Peerens Explosition) geregistreerd om dat ik ooit eens ergens een ‘like’ heb gegeven.
Maar ook mijn advertentiegeschiedenis. Blijkbaar heb ik op zaterdag 18 maart 2017 om 18:04 blijkbaar op een advertentie van de film Sprakeloos geklikt, die toen in de bioscoop liep. Privacy is for losers.
