Tesla-topman Elon Musk roept zijn medewerkers op het thuiswerk te laten voor wat het is en opnieuw meer dan veertig uur per week op kantoor aanwezig te zijn, net zoals zijn fabrieksarbeiders. Wie niet meewerkt, kan rekenen op ontslag. Dat is niet meteen een teken aan de wand dat er definitief een einde komt aan telewerken, maar toont aan dat ook techbedrijven het duivels moeilijk hebben met de nieuwe hr-transitie.
De move van Musk valt op want hij gaat door het leven als flamboyant, innovatief en inspirerend. Van de multimiljardair en oprichter van Paypall, Tesla en Space-X zou je denken dat hij een op output-geïnspireerd hr-beleid zou uitwerken. Nee dus. Telewerk is niet langer toegelaten, titelde zijn mail naar zijn medewerkers.
Hij gaf ook een sneer naar de bedrijven die het wel toelaten: ‘Wanneer hebben die nog eens een fantastisch product uitgebracht?’
Dictatoriaal leiderschap
Het dictatoriaal leiderschap van Musk wordt mooi beschreven in het manifest ‘Het hybride werken’ van Isabel De Clercq. ‘Wie de macht heeft, zet de toon. Zijn dat extraverte managers en houden ze van machtspelletjes, dan worden medewerkers binnen de kortste keren teruggefloten naar kantoor’. Aan de hand van talloze voorbeelden en citaten houdt ze een pleidooi voor ‘distributed working’ en asynchrone samenwerking. Dat komt dankzij digitale toepassingen helemaal in ieders bereik.
Maar De Clercq is ook niet dogmatisch: wie graag op kantoor wil werken moet dat ook kunnen. Ze hekelt wel de zinloze, slecht voorbereide vergaderingen met te veel collega’s die er niet toe doen en vindt de hype rond de koffiemachine’ en de desbetreffende samenhorigheid overdreven.
Bedrijfsvloer
Enkel thuiswerk kan ook nefast zijn uiteraard, laat staan dat het bevorderlijk is voor de bedrijfscultuur. Enkel opleidingen via Teams of Zoom zijn evenmin aangewezen. Mijn oudste zoon heeft als businessconsultant in outsourcing gewerkt voor een van de grootste Belgische banken en is tijdens de pandemie amper op de bedrijfsvloer aanwezig geweest. Hij had daar niet zo gek veel problemen mee maar miste wel de fysieke interactie.
‘The magic is in the mix’, schrijft De Clercq: het is én fysiek én digitaal. Het is én kantoor én hubs én satellietkantoren én thuis. Het is én individu én team én organisatie.
Met het overaanbod aan jobs is het de vraag of jongeren nog terug willen naar een dagelijkse kantoorgang. Onlangs vertelde een topman van een integrator nog dat it-ontwikkelaars in Roemenië niet meer fysiek naar het bedrijf willen. Worden ze verplicht, dan tekenen ze bij een concurrent.
Thuis- of telewerken is uiteraard niet nieuw. Ik herinner me nog dat we midden jaren negentig een Belgian Teleworking Association hadden. En zelf heb ik talloze workshops over ‘het nieuwe werken’ geleid, de zogenaamde NWOW (New Way of Working. Dat het niet altijd even wow is, is wel duidelijk. Het is niet omdat je een pingpong- en biljarttafel plaatst en fancy bekleding dat medewerkers meer geneigd zijn om voor jouw bedrijf te werken. Voor hr-verantwoordelijken is het alvast meer dan ooit een boeiende tijd.
@Luc, het had handig geweest om even te vermelden wie Isabel De Clercq is?
Hey Peter, tegenwoordig is Isabel zelfstandig consulent.