Ook al die wazige beelden van die bewakingscamera’s gezien? Die doken massaal op in de nasleep van de aanslagen in Brussel. Mogelijke verdachten bleken onherkenbaar. En ik die dacht dat we al lang in het hd-tijdperk waren aanbeland.
Zomer 2015. Ik test in mijn woning en mijn tuin voor de krant de Netgear Arlo Hevhd-eiligingscamera’s. Die zijn bedoeld voor thuisgebruik en werken opvallend goed. Met erg zuivere hd-beelden als resultaat.
Nu ja, hd-camerabeelden kennen we intussen allemaal. Van televisie. Denk maar aan die televisieseries, zoals Las Vegas of CSI, waar het personeel razendsnel kan inzoomen. Je weet het wel: de speurders krijgen een video van een bewakingscamera. Vervolgens vergroten ze daar in een vingerknip een deel van een beeld uit. Als bijvoorbeeld de oogkleur van de verdachte wordt gevraagd, verschijnt meteen een loepzuiver beeld van het oog in beeld.
Wi-Fi op luchthaven
Back to life, back to reality. In 2016 dus. En die realiteit: die uiterst korrelige camerabeelden van Brussels Airport, waarin we eigenlijk alleen maar kunnen zien dat iemand een hoedje draagt. Een hoedje. Maar eigenlijk was die man haast onherkenbaar. Die beelden gingen de wereld rond.
Ik kende Brussels Airport – als regelmatige bezoeker – altijd als de luchthaven met de meest wankele Wi-Fi-verbinding van het westelijk halfrond. Maar blijkbaar is er aan hun beveiligingscamera’s ook nog werk.
Brussels Airport is helaas geen uitzondering. Iemand uit de sector vertelde me dat de vervangcyclus van beveiligingscamera’s ongeveer vier à vijf jaar is. Soms zelfs langer. En in die tijd verandert er veel. De overgrote meerderheid van de geïnstalleerde camera’s is bijvoorbeeld nog steeds analoog.
Ultra-high hd-camera’s verschenen pas twee à drie jaar geleden op de markt, en het zal dus nog even duren voor ze een ruime verspreiding kennen. Voor professionele ip-camera’s bijvoorbeeld is 1080p HDTV momenteel geen algemeen gebruikte standaard. Je zit dus met de opmerkelijke situatie dat sommige thuisgebruikers, zoals ikzelf deze zomer, inzake camera’s beter zijn voorzien dan bedrijven die een miljoenenomzet draaien.
Camera’s met spinnenwebben
Een ander pijnpunt is de integratie. Of beter: het gebrek eraan. Op televisie is die er uiteraard wel. Helemaal zelfs. Daar schakelen politiemensen vlotjes tussen camera’s op geldautomaten, verkeerscamera’s en metrobewakingscamera’s. Maar in het echte leven bestaan er vele verschillende systemen voor videobewaking en geen enkele standaard interface. Bovendien werken de meeste systemen offline.
Een laatste verschil met televisie is hoe wij aankijken tegen beveiligingscamera’s. In Hollywood spelen ze een hoofdrol, in het echte leven worden ze stiefmoederlijk behandeld. Op tv vergaren camera’s nooit stof, zijn er nooit spinnenwebben en is het glas nooit smerig. Het zichtveld van de camera is altijd glashelder en volledig vrij.
In het echte (bedrijfs)leven is dat dus helemaal anders. Daar blijkt dat weinigen zich bekommeren om het schoon houden van de camera’s. Meestal beseffen eigenaars van videosystemen pas dat ze onvoldoende onderhoud verrichten op de dag dat ze na een incident onbruikbaar beeldmateriaal aantreffen. Maar dan is het te laat. En de vogel gevlogen.
