Wanneer ik een nieuw product koop en er hapert wat aan, dan neem ik typisch de garantiekaart even vast en contacteer de helpdesk van de producent. In specifieke gevallen wil ik wel eens mijn verzekering aanspreken. Bijvoorbeeld als de garantie verlopen is, of wanneer er extra problemen zijn ontstaan. Denk maar aan een ijskast die oververhit en daarmee rookschade veroorzaakt.
We zien rondom ons meer en meer apparaten verschijnen die met het Internet verbonden zijn. Vele van deze apparaten kunnen (via de cloud) leren en kunnen autonoom beslissingen nemen. Verschillende overheden zijn dan ook bezig om een legale context te scheppen voor de evolutie.
Wat gebeurt er als er schade ontstaat door een autonoom apparaat? Stel ik zit in de zomer in zwembroek met drankje in de hand in mijn tuin. En dan rijdt de grasmaaier mijn kleine teen eraf! Bel ik dan naar mijn verzekeraar of naar de helpdesk van de de robot?
Of stel dat mijn ouders in Spanje gaan overwinteren. Tijdens hun afwezigheid neemt de slimme thermostaat een foute beslissing en gaat hun hele huis in vlammen op. De verzekeraar of de producent bellen?
Veiligheid voorop
Overheden zullen producenten en dienstenleveranciers in toenemende mate aansprakelijk gaan stellen voor schade die voortkomt uit hun slimme en autonome producten en diensten. Deze producenten zullen zich moeten aanpassen. Deze aanpassing zal belangrijke veranderingen in hun operaties mee gaan brengen. Zo zullen bedrijven hun producten en diensten beter moeten testen. En vaker testen.
Bedrijven zullen producten en diensten ook moeten ontwerpen gebaseerd op veiligheid. En niet veiligheid als een extra laag die ze op het eind van productontwikkeling kunnen toevoegen. En net zoals testen, volstaat beveiliging tijdens het ontwerp niet meer. Er moet gedurende de hele levencyclus van het product of de dienst worden getest en beveiligd.
Kwaliteit en veiligheid worden dus heel belangrijke aandachtspunten voor bedrijven in de digitale economie. We zien dan ook dat bedrijven in toenemende beroep doen op soc’s oftewel security operations centers die hun digitale veiligheid continu bewaken.
Verzekeraars worden zich ook bewust van deze evolutie en bieden bedrijven verzekeringen aan tegen cybercriminaliteit. Een verzekering tegen de gevolgen van hacking bijvoorbeeld. Op hun beurt doen de verzekeraars dan weer beroep op technologie bedrijven om de bedrijven die ze verzekeren goed te kunnen doorlichten en beveiligen.
Technologie en verzekeringen
Technologie en verzekeringen worden dus steeds sterker verweven. Bij een probleem belt een klant naar een technologie producent, die producten spreekt zijn verzekering aan, die verzekering spreekt technologie producent aan en zo verder.
Het valt daarbij op dat verzekeraars en technologie bedrijven meer en meer dezelfde taken gaan uitvoeren (data-analyse, risicobeheersing, kwaliteitscontrole). Net de parallel zoals tussen technologiebedrijven en banken. Hoeveel mensen zouden er van mening zijn dat Amazon, Google of één van de andere technologiereuzen bankieren en verzekeren beter zouden kunnen organiseren dan vele van de huidige banken en verzekeraars?
Er bestaan ook studies die uitwijzen dat meer dan de helft van consumenten graag een verzekering zouden willen afsluiten bij één van de technologiereuzen, mocht dit mogelijk zijn. Maar tot nader order kan dit niet. Vooral vanwege historiek en regelgeving.
