In de hype rond ai-bot ChatGPT valt geregeld de opmerking te horen dat artificiële intelligentie (ai) nu echt doorgebroken is met allerlei ethische kwesties van dien. Wat dat betreft is de publicatie van de grafische roman 'Carbon & Silicium' van de Franse tekenaar Mathieu Bablet een schot in de roos.
Deze strip trapt af in Silicon Valley, ergens in de nabije toekomst. In het innovatieve laboratorium van de Tomorrow Foundation zien twee prototypes van een nieuwe generatie androïden het leven: Carbon en Silicium. Carbon is de vrouwelijke verpakte androïde; Silicium de mannelijke variant. Ze zijn gemigreerd van niveau ‘Basis A.I.’ naar ‘Sterke A.I.’
De robotische wezens zijn gevoed met alle menselijke kennis die vanaf de uitvinding van het schrift op het net te vinden is. Hun taak is om de steeds ouder wordende mensheid te ondersteunen en ze krijgen een levensduur van vijftien jaar mee. U raadt het al: daar weten ze zich succesvol tegen te verzetten.
Vraagstukken
Wat volgt is een dystopisch, aangrijpend toekomstverhaal in een cyberpunkstijl met robots die menselijk behandeld willen worden én mensen die robotgedrag vertonen omdat ze de hele dag – letterlijk ook – geconnecteerd zijn. Bablet neemt de lezer steeds in sprongen door de tijd mee en stipt daarbij ook allerlei ethische en filosofische vraagstukken aan.
Zoals de vraag of een samenleving wel kan werken als er mensen bij betrokken zijn omdat dan elke poging uitmondt in ongelijkheid en geweld. En of deze empathische androïden wél het verschil kunnen maken omdat ze ontworpen zijn om de fouten van de mens niet te herhalen? Of zijn ze juist daardoor het evenbeeld van de mens?
Dit artikel verscheen eerder in kortere vorm in Computable-magazine #2/3 2023.
