De website van de Kamer van volksvertegenwoordigers is volgens sommigen zowat de lelijkste van alle parlementen op het westelijk halfrond. In elk geval ziet hij er retro uit. Maar intussen loopt de rekening op.
Of de website Dekamer.be echt de lelijkste op het westelijk halfrond is, laat ik in het midden. Ik heb zonet naar andere parlementen gesurft en die doen het een stuk beter. Ze zijn bijvoorbeeld ook toegankelijk op mijn mobiel.
En dan is er nog het kostenplaatje. Enkele dagen geleden werden de rekeningen van het federale parlement grondig tegen het licht gehouden. En genoemde website bleek toen het spreekwoordelijke lijk dat uit de kast viel. Die zou, zo blijkt uit een bericht op HLN, eerst 159.000 euro moeten kosten, maar na bijna zes jaar is dat kostenplaatje opgelopen tot wel 700.000 euro.
Coke
Wie naar Dekamer.be surft, ziet niet bepaald een fraaie website. De site doet denken aan de huisvlijt van mijn tienjarig neefje op een regenachtige zondag. De pagina’s zien er gedateerd uit en ook in functioneel opzicht schiet de site tekort. Alles staat er wel, maar voor een site die dagelijks druk wordt bezocht is dit wat minnetjes. Een website voor de Kamer, dat is toch een uiting voor democratie?
Al in 2017 besliste de Kamer dat haar website dringend aan een facelift toe was. Maar die facelift moet dus nog komen. Het was volgens HLN Smals, de dienstverlener van de overheid, die het kostenplaatje eerst op 159.000 euro schatte. Maar de voorbije jaren werden ook bedragen in rekening gebracht voor de uitbating, het onderhoud en de verbindingen tussen de verschillende webpagina’s. Waardoor er al bijna zeven ton moest worden neergeteld. Dat er voor dat bedrag niets in de plaats staat, klopt volgens mij niet. Ook onderhoud, koppelingen en updates moet je betalen. Maar het is toch ook wel lipstick on a pig.
Fors
Voor een buitenstaander zijn die bedragen van 700.000 euro fors. Maar in it is iets al snel duur. Een lijntje code kost in de wereld van digitalisering blijkbaar meer dan een lijntje coke. Maar hier krijg je voor dat geld op het eerste zicht niet zo veel in de plek. En het werd nog erger. Op 25 januari jl. deelde Smals aan de Kamer mee dat zij het project niet kunnen uitvoeren onder de gestelde voorwaarden. Er werd voorgesteld om contact op te nemen met andere partners. En dus zijn we terug bij af.
Mij gaat het niet (alleen) om het kostenplaatje. Maar wel dat ze daar bij de Kamer jaren zijn verloren en hebben betaald voor een website waar niemand tevreden over was. Zo’n website van de Kamer moet de motor zijn van de democratie zijn. Maar die motor sputtert. Of beter: er staat roest op de carrosserie.
