De verhitte discussie over het al dan niet hergebruik van bestaande ict-toepassingen bij de federale overheid wijst vooral op een totaal gebrek aan dialoog tussen enkele topfiguren in Brussel. Sommigen spreken openlijk over ‘la guerre des chefs’.
Eerst dit: ondanks borstgeklop en veelvuldig vlaggezwaai is het met België op het vlak van digitale overheidsdiensten nog altijd een belabberde zaak. Meer nog, we staan volgens de Desi-index op de zeventiende plaats van de 27 EU-landen en presteren dus onder het Europees gemiddelde. We zijn er bovendien de laatste jaren fors op achteruit gegaan, ondanks het streefdoel van huidig premier en vorig minister van digitalisering Alexander De Croo om België bij de digitale toptrekkers te krijgen.
De huidige regering heeft een fors budget uitgetrokken van vijftig miljoen euro voor de aanmaak van een ‘e-wallet’, een smartphone-app die alle attesten (eid, rijbewijs) en communicatie met de overheid bevat. Met zo’n geldzak kan je al aardig wat doen. Vraag is of staatssecretaris Mathieu Michel wel de best geplaatste man is om dat bedrag te overhandigen. Hij geeft zelf toe dat hij van digitalisering geen pap heeft gegeten en zich liever toelegt op zijn wingewest Geldenaken. Die e-wallet moet tegen eind volgend jaar – dicht bij de verkiezingen dus – klaar zijn en uitgewerkt worden door directeur-generaal Jack Hamande van het overheidsdirectoraat Digitale Transformatie. Die botst met Frank Robben, de it-paus van de overheid en ceo van Smals, dé grootste toeleverancier van de overheid omdat Smals een vzw is en dus geen 21 procent btw moet aanrekenen. Het is dan ook een vijfde goedkoper dan de concurrentie en welja, de overheid moet eveneens een vijfde minder betalen voor de ict-diensten. Hij heeft zijn strepen verdiend met de Kruispuntbank en G-cloud, de clouddienst van de overheid, door sommigen ook weleens smalend G-Smals genoemd. Smals boekte vorig jaar een omzet van ruim vierhonderd miljoen euro. Dat is acht keer het bedrag dat Mathieu Michel kreeg.
Realityreeks
Dat Robben pleit voor het hergebruik van bestaande oplossingen zoals de e-box ligt voor de hand, want die zijn ontworpen door Smals. Hamande en Robben kunnen amper of liever niet door één deur. Meer nog, ze praten niet met elkaar. De uitdrukking ‘la guerre des chefs’, ooit de titel van een Franse realityreeks, is dus op z’n plaats. Of er überhaupt gebruik zal gemaakt worden van de bestaande toepassingen, als dat al wenselijk is, blijft de vraag.
En dan is er nog het gekibbel over Itsme, ongetwijfeld het meest gebruiksvriendelijke en secure authenticatiemiddel, ontwikkeld door de vier grote Belgische banken en drie telco’s. De overheid is een van de grootste gebruikers en betaalt daar uiteraard een prijs voor. Wie de in het Koninklijk Besluit vastgestelde 450.000 euro onderhandelde is een oen, want dat is peanuts. Dat er in totaal 800.000 gefactureerd werd, mede voor bijkomende diensten, lijkt me niet uitgesproken veel. Vergelijk het met de vierhonderd miljoen euro die Smals aan de overheid factureert. Ik begrijp niet dat Robben zich vastbijt in Itsme, laat staan dat Hamande nog een ander authenticatiemiddel wil ontwikkelen.
België is al een zakdoek groot. Laat ons dus samenwerken zodat we eindelijk op de digitale Desi-index minstens het Europees gemiddelde halen. En liefst een pak hoger.
