Een kast vol afgeschreven laptops en servers. Een stapel oude routers in een lege datacenterkast. Een printerpark dat in de kelder staat te verstoffen. Hup, naar de schroothoop ermee! Nee, niet doen, zegt Troostwijk, die apparatuur moet je onder de hamer brengen. Het veilinghuis toont sinds een aantal jaren aan dat dit lucratieve handel is. Bovendien biedt het zo een tweede leven aan afgeschreven hardware.
Bedrijven en instellingen slaan afgedankte apparatuur vaak ergens in het kantoor op of verkopen het voor een appel en een ei tegen de schrootprijs. Zonde, vindt veilinghuis Troostwijk, want door hun oude apparatuur ondoordacht weg te zetten lopen ze opbrengsten mis waarmee ze opnieuw kunnen investeren.
‘De vraag naar gebruikte en refurbished hardware neemt toe. Veel Nederlandse apparatuur is van goede kwaliteit, vaak gecertificeerd, en daar is in diverse landen in Oost-Europa, Afrika en Zuid-Amerika behoefte aan’, zegt Wietse Versteeg, accountmanager bij Troostwijk. ‘Bedrijven doen er goed aan alternatieve verkoopkanalen in te zetten. Bovendien is het uit circulair oogpunt belangrijk afgeschreven apparatuur een productief tweede leven te geven ergens in de wereld.’
Afzetkanaal
Een voorbeeld van zo’n verkoopkanaal is dus de veiling. Troostwijk, dat binnen de holding TBAuctions de zakelijke markt bedient, biedt op zijn online platform de mogelijkheid hiertoe. Een deel van de aangeboden apparatuur komt binnen via partners, zoals CTC IT Solutions, 7Digits en Holland Recycling. Die bedrijven kopen bulkpartijen op en een deel ervan vindt vervolgens zijn weg naar Troostwijk als afzetkanaal waar de apparatuur per stuk aan de hoogste bieder wordt verkocht. ‘Maar’, merkt Versteeg, ‘steeds meer bedrijven verkopen hun apparatuur rechtstreeks op ons platform. Die benaderen ons via de website of wij weten ze te vinden via slimme zoekacties op internet.’
Troostwijk kijkt ter plekke wat een bedrijf in huis heeft. Komen de partijen tot een akkoord, dan neemt het veilinghuis de kavels op, met productomschrijving en foto’s. Op een dan nog afgesloten deel van het online-veilingplatform kan de opdrachtgever zien hoe zijn aanbod eruitziet om eventueel details aan te passen. Versteeg: ‘Is de klant er mee eens, dan gaat de veiling live. Gemiddeld loopt die online ruim twee weken. Sommige spullen hebben een langere adem nodig voordat ze worden verkocht. Kavels die niet verkocht worden mogen altijd nog eenmaal worden aangeboden.’
Gegevens wissen
De accountmanager benadrukt dat, naast het verwijderen van de softwareprogramma’s, een partner van Troostwijk vooraf de gegevens op computerapparatuur met speciale software wist. Ook kan in samenspraak worden besloten om de harde schijf er uit te halen en die bij een derde partij te laten shredderen. Van het wissen van de data maakt het veilinghuis als bewijs een rapport op. ‘Verder vermelden wij bij een kavel expliciet wanneer er iets mankeert aan de apparatuur. Dat zijn wij ook verplicht. Zo’n device kan dan toch nog steeds interessant zijn voor een koper, bijvoorbeeld als het te repareren is of voor bepaalde onderdelen. Er zijn buitenlandse kopers die bijvoorbeeld van drie laptops met een mankement één goed werkend apparaat maken om die vervolgens door te verkopen.’
Troostwijk organiseert ook kijkdagen, al worden die weinig bezocht. Veel potentiële kopers komen uit het buitenland, zij vertrouwen op de foto’s en de omschrijvingen op de site. Zo’n kijkdag is overigens op de locatie van de verkopende partij. Troostwijk beschikt niet over een loods om goederen op te slaan. Gekochte spullen moeten bij de verkoper worden opgehaald. Het venduhuis bekommert zich ook niet om de niet-verkochte spullen. Die moet een opdrachtgever, als eigenaar, zelf afvoeren naar een recycler.
In de wacht slepen
Bij de start van een auctie zijn de kavels laaggeprijsd. Dat is veilinglogica, legt Versteeg uit. ‘Als je hoog inzet, krijg je de vraagprijs bijna nooit. Wij starten altijd laag om belangstellenden te trekken. Dan doen ze een bod en houden ze in de gaten wat er gebeurt. Op het eind van de veiling nemen de biedingen ineens toe wanneer mensen toch nog een poging willen wagen om een kavel te winnen.’
Wat dat betreft is de uitkomst van een veiling ook een soort benchmark voor handelaren: de markt bepaalt uiteindelijk de prijs. Is die te hoog, dan zijn er nul bieders. En er zit ook een spel-/gokelement in. Versteeg trekt de vergelijking met het casino. Als een speler bij roulette op rood inzet maar het balletje valt steeds op zwart, dan blijft die op rood inzetten vanuit de gedachte ‘dat balletje moet toch een keer goed vallen’. Als iemand bij een veiling wordt overboden dan heeft die vaak de neiging om het toch nog één keer te proberen, – die voelt zich namelijk al een beetje eigenaar -, en daarna nog een keer en wellicht daarna… Het is ook een sport om een kavel in de wacht te slepen.
Dubieuze partijen
Er bestaat altijd het risico dat er in die grote verscheidenheid aan kopers uit binnen- en buitenland dubieuze partijen actief zijn. Maar, mocht Troostwijk twijfels hebben, het volgen (tracken) en doorlichten er van mag niet. Wel kan het veilingbedrijf de betalingshistorie van bieders in de gaten houden en bij slecht gedrag een account blokkeren. Ook kan de klantenservice proactief een bieder, als er hoge bedragen in het spel zijn, benaderen met de vraag of die over voldoende middelen beschikt om het bod gestand te doen. Maar dat is meer bedoeld als een check op de achtergrond, een extra service. Verder werkt Troostwijk met de online-betaaldienst Stripe, waarbij een verkoper pas zijn geld krijgt als die zijn geveilde spullen daadwerkelijk heeft geleverd.
Werelddelen
Overigens gaat het om meer dan alleen pc-apparatuur; ook servers, serverkasten, printers, telefoons, switches, beeldschermen, projectieschermen, kabels en allerhande randapparatuur komen onder de digitale hamer. Zelfs domeinnamen, vertelt Versteeg. ‘Daar hebben we regelmatig een veiling van. We hebben ook eens een keer een heel datacenter leeg getrokken.’
Voorheen kwamen computerspullen meestal via faillissementen binnen, nu schat hij in dat zo’n 95 procent vrijwillige verkoop is. Van de kopers komt zo’n zeventig procent uit het buitenland, – veel handelaren -, in Nederland gaat het vooral om partijen met een smallere beurs, zoals stichtingen, scholen en kleinere bedrijven. ‘Vergeet niet, het gaat niet alleen om pc’s, sommige machines, zoals servers, zijn in nieuwstaat behoorlijk prijzig. Tweedehands aanschaf is dan aanlokkelijk. Ook zijn er bedrijven die eerst iets willen testen, dan doen ze liever op een gebruikt dan op een gloednieuw apparaat.’
Kopers uit het buitenland komen uit Europa, – België, Duitsland en vooral Oost-Europese landen als Servië of Bulgarije. Maar ook uit Zuid-Amerika, Ecuador onder meer, Azië, denk aan de Verenigde Arabische Emiraten, en Afrika, bijvoorbeeld Ghana. ‘Wij werken samen met een transportbedrijf dat zijn klanten de optie biedt om zeecontainers te laten vullen waarna ze, zodra ze vol zijn, naar hun bestemming worden verzonden.’
Apart marktsegment
In 2019 organiseerde Troostwijk achttien it-gerelateerde veilingen met in totaal 4850 kavels (items), 78.000 biedingen en uiteindelijk 1200 verschillende kopers. Een jaar later waren die aantallen gestegen: 19 veilingen, 5400 kavels, 99.000 biedingen en 1340 kopers. In 2021 was er weer een stijging te zien met 21 veilingen, bijna 6700 kavels, 124.000 biedingen en 1360 kopers.
Op dit moment valt bij Troostwijk de te veilen gebruikte ict-apparatuur binnen de ‘vertical’ ‘Kleinhandel en kantoor’, naast verticals als onder meer metaal, bouw, grondverzet, onroerend goed en transport & logistiek. Versteegs ambitie is om de komende jaren een dusdanige omzet binnen te halen dat het eveneens een apart marktsegment kan worden. ‘Het is een groeimarkt’, stelt hij, ‘ook aangedreven door het tekort aan chips en andere materialen en grondstoffen, plus de logistieke problemen die zijn ontstaan als gevolg van de pandemie. Daardoor moet er soms lang worden gewacht eer bepaalde producten zijn verscheept. Dan slaan kopers liever hun slag op de veiling. En je merkt dat organisaties nadenken over duurzaamheid. Want waarom het personeel een gloednieuwe pc geven als een goed tweedehands model ook prima is?’
Dit artikel staat ook in Computable-magazine #02-03/22.
Veilinghuis Troostwijk
De geschiedenis van Troostwijk gaat terug tot 1930, toen het zijn eerste veiling organiseerde: van een vliegtuig van Fokker. Opgericht door S. I. Troostwijk veilde het bedrijf in die beginjaren vooral auto’s, machines en bijbehorende onderdelen. Daarna werd het aanbod steeds breder en naast het veilen legde Troostwijk zich toe op taxaties en expertises.
In 2002 hield Troostwijk voor het eerst een online veiling: de telecomboedel van KPN Qwest. Al vroeg zag het veilinghuis de potentie in deze opzet en in 2006 maakte het een omslag naar een digitaal platform. In 2018 fuseerde Troostwijk met BVA Auctions tot TBAuctions, waarbij eerstgenoemde de zakelijke veilingen doet en BVA de veilingen voor consumenten.
Na de fusie is er fors geïnvesteerd in een schaalbaar, meertalig it-platform, genaamd Atlas, waarmee het bedrijf overnames in Europa naadloos kan integreren. In 2021 stapte de Duitse investeerder Castik Capital binnen om de Europese groei verder te ondersteunen. Dat leverde overnames op van het Belgische b-t-b-venduhuis Vavato, het Engelse British Medical Auctions (BMA), de Noorse Bjarøy Group (bestaande uit het online veilingplatform Auksjonen en taxateur Bjarøy) en het Zweedse online veilingplatform PS Auction. Bovendien stapte deze maand het Zweedse Summa Equity in als minderheidsaandeelhouder van TBAuctions.
Het bedrijf claimt inmiddels de grootste online veiler van Europa te zijn. Op het hoofdkwartier in Amsterdam werken zo’n zestig ict’ers; veel technologie wordt in huis ontwikkeld. Overigens houdt TBAuctions traditiegetrouw jaarlijks nog één fysieke veiling: de opbrengst gaat naar het goede doel.
