Het was in de winter van 2007 toen ik voor het eerst hoorde over het ‘body area network’. Jo Cornu, de gewezen topman van Alcatel en later ook spoorbaas, toonde zich een grote voorstander om elk lichaam van een ouderling uit te rusten met een chip die draadloos alle medische gegevens zou doorspelen naar de arts.
Na het wide en het local area network duikt dus het body area network op. Het kan vandaag al en wie weet wordt het al gehanteerd. Dankzij het coronavirus zijn we er niet zo gek ver van verwijderd. Het Antwerpse Rombit verkoopt armbanden die ‘verklikken’ als je te dicht bij je medewerker of medemens komt. Twee jaar geleden kreeg Mechelen een Smart City-prijs van Vlaanderen. Samen met Imec had het een toepassing ontwikkeld om ‘gevaarlijke’ wijken te detecteren. Jongeren kregen een armband die een signaal doorgeeft aan de politie op het moment dat hun hartslag de hoogte ingaat. De politie zou dan snel tussenbeide kunnen komen. Ik had behalve privacy toch ook bedenkingen bij het feit dat die hartslag toch ook de lucht kan ingaan bij een amoureuze afspraak. Stel dat je op dat moment een politiepatrouille over je heen krijgt… Steeds meer bedrijven blijken ook warmtecamera’s te installeren die de temperatuur van iedereen aangeeft. Ik vind dat eng. Er moet op dat vlak dringend wetgevend werk verricht worden.
1984
En uiteraard is privacy een issue. Ik ben geen voorstander van een corona-app die automatisch aangeeft of je in de buurt bent van een virusdrager. Eens die deur open is, dan blijft die open en is de overstap naar een body area network slechts een kleine stap. Anderzijds is het uiteraard absurd om een leger van tweeduizend traceerders in te schakelen. Zou corona ook de hersenpan van politici aantasten? Efficiëntie nul, gedoemd om te mislukken. Weggegooid geld in tijden dat de crisis ons tien miljard euro kost. En dan is minister Wouter Beke (CD&V) er nog in geslaagd de aanbesteding in het honderd te laten lopen. Het lijkt een constante in het land van René Magritte. Met de mondmaskers ging het al evenzeer fout. Niet de virologen maar de lobbyisten zoals de Boerenbond bepaalden of winkels al dan niet open mochten. In een land waar te veel bevoegdheden bij te veel ministers ondergebracht worden (België heeft het grootste aantal ministers per vierkante meter, ter wereld) is alles gedoemd, is er geen verantwoordelijkheid, ook en vooral geen eenduidigheid.
Jo Cornu zag privacy niet als een probleem. Technologie zou dat oplossen. Hij zag ook een toepassing voor bajesklanten die dan niet langer in de cel zouden moeten maar dankzij de ingeplante chip op elk moment traceerbaar zouden zijn. Een ingebouwde enkelband dus. Vraag is uiteraard dat als je het bij ouderlingen of misdadigers inplant of het later dan niet meteen van bij de geboorte zal plaatsvinden. 1984 van Georges Orwell was een waarschuwing, geen handleiding.
