Er zijn niet zo gek veel mensen die het weten. En eigenlijk doet het er ook niet toe, maar ik ben behoorlijk kleurenblind. En met mij blijkbaar ook de ganse it-sector.
Eerst over mij. Kleurenblindheid is bij mannen een courant verschijnsel. Maar doorgaans gaat het om het niet goed kunnen onderscheiden van bepaalde tinten. Denk aan rood of groen.
Bij mij is er echter meer aan de hand. Veel meer. Ik kan enkel hoofdkleuren onderscheiden, en dan nog. Mijn afwijking is zo ernstig dat jaren geleden – als kind bij het verplichte medisch onderzoek – de doktersassistente boos werd. Die dame ging er vanuit dat ik de boel met opzet belazerde. Omdat ik heel veel kleuren (van paars tot bruin, om er maar enkele te noemen) totaal niet kon zien bij die dekselse kleurenoefening. En die dus ook niet kan benoemen.
Het is natuurlijk een makkelijk bruggetje en een scheve vergelijking, maar ook de bedrijfswereld en it-sector is een beetje kleurenblind. Of beter: niet in staat om bepaalde kleuren goed te zien. Ik moest er aan denken toen ik onlangs in The Economist een onderzoek zag over diversiteit in vooraanstaande technologiebedrijven als Apple, Facebook en Google (zie grafiek).
Het zou een schiftingsvraag kunnen zijn: hoeveel van de managers bij Google heeft in de VS een zwarte huidskleur? Wel, dat zijn er 3 procent. Ik vond dat weinig in een land dat recent voor twee ambtstermijnen een zwarte president heeft gekend.
Google zie ik dan nog als een bedrijf met doorgedreven diversiteit. Toen ik onlangs op hun user conferentie Google Cloud Next was, zag ik heel veel diversiteit op het podium: mannen en vrouwen, maar ook diverse huidskleur. En dat vond ik wel mooi.
Sommige concurrenten doen het minder goed: bij Facebook en Apple is anno 2019 nog altijd zowat twee derde van de managers blank. En dat zijn dan eveneens zogenaamd progressieve bedrijven.
Salesforce
De cijfers tonen toont aan dat veel bedrijven in de it-sector nog een behoorlijke uitdaging hebben qua diversiteit. Want geef toe: bezoek een conferentie van een ietwat traditioneel it-bedrijf en je ziet op het podium enkel witte mannen van middelbare leeftijd.
Natuurlijk doen it-bedrijven moeite om die diversiteit op te krikken. Salesforce is hier een goed voorbeeld van. Ik interviewde onlangs hun chief equality manager. Ja, die hebben ze, net als een diversiteitsprogramma. Maar ook bij Salesforce heeft minder dan 3 procent van medewerkers een zwarte huidskleur.
Salesforce heeft wel een streefdoel van 50 procent van hun collega’s uit – wat ze zelf omschrijven als – underrepresented groups . Hierbij vrouwen, black, latin, indigenous, multiracial maar ook LGBTQ+, andersvaliden en veteranen. Maar ook voor dat cijfer daarvoor moeten ze nog een eind weg.
Antwerpen
Het is toch vreemd. De wereld is veranderd. Naar aanleiding van de commotie rond het asielcentrum in Bilzen las ik dit weekend een artikel uit Deurne (bij Antwerpen). Ze vroegen of omwoners er veel last hadden van het recent neergepote asielcentrum.
Eén bewoner reageerde best laconiek: ‘Maar meneer, op straat lopen hier al zoveel kleuren en nationaliteiten rond dat ik het verschil niet zie met die asielzoekers’.
Alle kleuren
In de bedrijfswereld, en dus ook it, is dat verschil er vaak nog wel. Bedrijven, zelfs de meer progressieve, zijn verre van een afspiegeling van de maatschappij. Nochtans is de gelegenheid en de krapte op de arbeidsmarkt er steeds meer.
Het is Fons Leroy, (ex-)baas van VDAB, die altijd zegt dat we ‘alle kleuren van de regenboog zullen nodig hebben’. En hiermee bedoelde hij ook echt alle kleuren: van zwart en wit tot bruin, geel en grijs.
Een hopeloze kleurenblinde als ikzelf kan al die kleuren zelfs niet onderscheiden. Wat dat betreft zouden (it-)bedrijven alvast minder beperkingen moeten hebben.
