It staat in de kinderschoenen. Veel van wat er voortgebracht wordt, levert bij lange na niet wat er bij het dromen van verwacht werd. Gelukkig maar. Want wat gebeurt er als het te goed wordt, of zelfs perfect?
We zien daar al voorbeelden van. Blockchain bijvoorbeeld en kunstmatige intelligentie.
Ja, dat leest u goed: blockchain. In de blockchain wordt alles zodanig opgeslagen dat het voor iedereen transparant inzichtelijk is en niet weerlegbaar. Dat is tegelijkertijd de grootste tekortkoming van blockchaintechnologie. Want als je dat niet wilt, zou je een private blockchain kunnen gebruiken. Alleen, wat is de toegevoegde waarde van blockchaintechnologie dan nog?
De grootste reden waarom blockchain-initiatieven mislukken, is dat de aangesloten organisaties moeite hebben met de transparantie van de blockchain. Veel bedrijven zitten daar helemaal niet op te wachten. In de logistieke wereld bijvoorbeeld leven ze van de íntransparantie. Dat is waar de marge zit.
Hetzelfde probleem zien we met te goede kpi’s. Je hebt een lekker werkend dataplatform, de aangesloten systemen zijn betrouwbaar en dus zijn de kpi’s ook betrouwbaar en dus goed bruikbaar. Je kunt nu gaan bijsturen en daarmee optimalisaties in processen gaan bewerkstelligen. Lean Six Sigma vaart hier wel bij. Elk overbodig stukje werk wordt eruit geoptimaliseerd, de kwaliteit en voorspelbaarheid wordt (bijna) perfect. En tegelijkertijd worden wij allemaal robotmensjes. Waar kunnen we onze creativiteit dan nog kwijt?
Geld verdienen
Daarnaast hebben we ook meer te maken met regulering en wetgeving. Onder andere rond privacy. En de bijbehorende auditing. Als we alles op deze manier transparant maken en optimaliseren, hoe kan dan de economie nog goed werken? Valt er nog wel geld te verdienen als klanten precies weten hoe de leverancier zijn tijd besteedt en inkoop doet? Hoe de processen er precies uit zien? Wat precies de toegevoegde waarde is waarover we btw betalen? Wat krijgen we allemaal nu precies voor dat maandbedrag? Kan dat inzichtelijk gemaakt worden, zodat we kunnen vergelijken met andere leveranciers? Kunnen marges wel objectief onderbouwd worden? Bestaan er straks nog wel patenten of is alles opensource? Zodat iedereen overal inzicht in kan hebben?
Kan een economie wel zonder ‘rommelen’? Ik denk het niet.
Laten we vooral ruimte laten voor creativiteit en niet te veel alles doodslaan met perfecte kpi’s, traceability, volledige transparantie en auditrapporten. Laat de menselijke factor nog een belangrijk onderdeel zijn van de autonomie van teams. Anders zijn wij straks echt de biological stupidity en worden we geleefd door computers. Dan is de klimaatverandering misschien wel onze enige redding. En waar doen de computers het dan nog voor?
