Als een onderwerp veel aandacht krijgt dan security. Binnen de ict kennen we security in de vorm van firewalls, antivirussoftware en soortgelijke oplossingen. Als cybersecurity-specialist noem ik dit endpoint-security.
Het spectrum van cybersecurity is meer omvattend dan alleen maar endpoint-security. Denk aan het preventief scannen van webapplicaties, kantoorautomatiserings (ka)-omgevingen, het scannen van IoT-apparaten en supervisory control and data acquisition (scada)-omgevingen en ip-adressen op kwetsbaarheden van buitenaf en binnenuit.
Hoewel er veel over cybersecurity gesproken en geschreven wordt, staat volledige adoptie hiervan nog aan het begin. Het doet denken aan de eerste antivirussoftware.
In het begin van de zeventiger jaren dook het eerste computervirus buiten een gecontroleerde omgeving op: het Creeper-programma. Het virus was een experiment om de theorie van zelfvermenigvuldiging te testen en infecteerde bepaalde computertypes die gebruikmaakten van het Tenex-besturingssysteem. Creeper was niet gevaarlijk en had alleen het vermogen om op elk geïnfecteerde computer het bericht ‘I’m the Creeper: catch me if you can’ te tonen. Het was immers alleen maar een test om te zien of programma’s verspreid konden worden op computernetwerken; er was dus geen reden voor het virus om kwaadaardig te zijn.
Het eerste virus dat wel kwaadaardig was en computers trof, was het Rabbit-virus in 1974. De naam verwees naar de snelheid van het virus. Rabbit was niet alleen ontwikkeld om zichzelf te vermenigvuldigen en te verspreiden, maar ook om geïnfecteerde computers vast te laten lopen door waardevolle computervoorzieningen uit te putten, zoals het geheugen. Het virus vertraagde computers exponentieel en veroorzaakte uiteindelijk crashes door al het vermogen van de computer in beslag te nemen.
Het eerste IBM-pc-compatibele ‘in the wild’-computervirus, met de naam Brain, zorgde voor een van de eerste echte wijdverspreide infecties in 1986. Vanaf dat moment kwamen de eerste antivirusproducten beschikbaar. Pas rond 1990 werd de noodzaak gezien van antivirusproducten, ontstond er beweging en werden deze producten meer en meer geadopteerd. Vandaag de dag is het gebruik van antivirussoftware een no-brainer en komt het al geruime tijd standaard op pc’s mee.
Adoptie
Wat is nu de parallel hiervan met cybercrime en cybersecuritysoftware?
Dagelijks lezen we in het nieuws over datalekken, cyberaanvallen, phishing mail en kwaadaardige hackers die het bedrijfsleven en de overheid proberen aan te vallen om hun systemen plat te leggen, data te stelen of om processen te verstoren. De gevolgen hiervan zijn immens.
Regelmatig krijgen is te horen dat men denkt geen slachtoffer te zullen worden van cyberaanvallen. Een van de gehoorde argumenten is dat de onderneming in kwestie niet interessant genoeg is om aangevallen te worden. Dat is precies wat ze ook dachten toen de eerste antivirussoftware op de markt kwam. En net zoals met de adoptie van antivirussoftware duurt het even voordat we inzien dat cybersecurity een absolute must is.
Veel organisaties zagen informatiebeveiliging als losstaand onderwerp, een thema dat werd belegd bij de it-afdeling, waardoor de focus als gevolg daarvan ook lang op it is geweest. Gelukkig constateren we nu dat informatiebeveiliging steeds vaker als integraal onderdeel van risicobeheersing wordt gezien.
