Vrouwen en mannen zijn niet gelijk aan elkaar. Maar vrouwen en mannen onderling evenmin, want iedereen is uniek. Dat wil evenwel niet zeggen dat vrouwen en mannen het niet verdienen om op dezelfde manier behandeld te worden.
In België werken nauwelijks vrouwen in it. Van alle studenten die de opleiding aanvatten, is amper 7 procent een vrouw en dat zal bij de start van dit academiejaar wellicht niet anders zijn. Laat staan dat er dan veel afstuderen en in de sector aan de slag gaan. Nochtans zijn vrouwen even capabel als mannen. Er is geen gen dat mannen beter in staat stelt om een computer te begrijpen, net zoals er geen is dat het omgekeerde doet bij vrouwen. Maar dat is wél de basis van het probleem, want dat is exact wat we onze kinderen leren. Al op jonge leeftijd planten we het idee dat jongens en meisjes aan een verschillend verwachtings- en gedragspatroon moeten voldoen. Een moeilijk uit te roeien misvatting, zo blijkt. De vele inspanningen om genderongelijkheid weg te werken brengen weinig zoden aan de dijk. En ze leiden tot nieuwe problemen, want (gender)discriminatie op de werkvloer heeft vandaag een veel subtieler en duister kantje.
Kansen
Maar waar discriminatie is, is ook positieve discriminatie. Ik denk hierbij aan het Young Potential Boostcamp dat Ingrid Gonissen onlangs aankondigde. Een mooi project met als doel meer vrouwen in de it-sector aan de slag te krijgen, maar helaas ook een gemiste kans. Vrouwen zouden niet moeten ijveren voor aparte projecten, ze zouden dezelfde kansen moeten krijgen als mannen. En hoewel het een creatieve en mooie manier is om het verschil op dit moment op te vangen, is het geen structurele oplossing.
Hoe zetten we dan wel stappen in de juiste richting? Door het probleem aan te pakken aan de bron. Het geslacht van een persoon is een willekeurig kenmerk. Net zoals we mensen niet beoordelen op basis van de kleur van hun ogen, zouden we dat dus ook niet mogen doen op basis van hun gender. Door onze kinderen, jongens en meisjes, op exact dezelfde manier te behandelen, leren we hun dat ze even capabel zijn in de periode waarin die boodschap het best blijft hangen.
Hoe hard we momenteel ook ons best doen, de manier waarop we jongens en meisjes behandelen, is niet gelijk. Meisjes moeten nog steeds schattig en lieflijk zijn, jongens assertief en stoer. En hoewel dat verschil voor ons misschien niet zo groot lijkt, planten we in de kindertijd al het idee bij onze kinderen dat het ene geslacht ergens beter in zal worden dan het andere.
Het wordt dus tijd dat we iets gaan doen aan het tekort aan vrouwen in de it, om de simpele reden dat het nog jaren kan duren voor we echt het resultaat zien. Het enige wat we kunnen doen is ons voornemen ons best te doen om kinderen gelijk te behandelen. Er is niets mis met een stoere meid, noch met een lieve zoon. En misschien komen we dan ooit tot een echte gelijke behandeling. Want zeg nu zelf, de it-sector is toch een fantastische sector om in te werken, wie wil er z’n dochter nu niet in terecht zien komen?
