Het is 7 februari 2011 toen Atos Origin ceo Thierry Breton de strijd aanging met e-mail. E-mail zou gebannen worden in zijn bedrijf, althans dat was de bedoeling. Nu, zes jaar later bereidt Minister van Werk Kris Peeters een wetsontwerp voor dat bedrijven verplicht om overleg te plegen met werknemers over het gebruik van e-mail na de werkuren. De regelnichten zijn terug van nooit weggeweest. Het staatsblad zal dit jaar trouwens alweer een record aantal van bijna 110.000 pagina’s of meer tellen. Het wordt stilaan tijd dat het wijsvingertje verdwijnt.
En natuurlijk heeft iedereen een haat-liefde verhouding met e-mail. Wereldwijd worden er dagelijks 108 miljard verstuurd, waarvan ook een razendgroot aandeel spam. Elke werknemer zendt en ontvangt gemiddeld 108 e-mailberichten per dag. De bulk gebeurt tijdens de werkuren, maar Thierry Breton stond vooral versteld dat zijn medewerkers bijna een vierde van de dag met e-mail bezig zijn. En dat is op z’n zachtst gezegd vaak niet zo’n nuttige bezigheid. Breton noemde het koudweg tijdverspilling. En vaak is dat ook zo. Wie maakte het al niet mee dat je een e-mail niet meteen kon beantwoorden om dan een uur later te horen dat het probleem opgelost is. Ook na de werkuren, dat spreekt.
Niet verminderd
Is het belang van e-mail niet verminderd? Toen we vijf jaar geleden een enquête hielden over e-mailgebruik gaf de helft van de respondenten aan dat ze ’s morgens, nog voor een kop koffie, eerst e-mail checkten. Een op vier vertelde e-mail na te trekken achter het stuur. Vandaag zijn er veel meer communicatiemogelijkheden en vaak is het zelfs moeilijk om te achterhalen of een bericht nu binnenkwam via LinkedIn, Twitter, Facebook, sms, whatsapp of tja, gewoon e-mail. Dat gebeurt ook steeds meer in zakelijke omgevingen, mede onder druk van jongeren, maar gretig overgenomen door de ouderen onder ons. Zullen al die huidige en toekomstige communicatiemiddelen ook opgenomen worden in het wetsontwerp. Of blijft het toch bij een ontwerp, zoals we mogen hopen.
België telt 850.000 vennootschappen waarvan vierhonderdduizend eenmanszaken. Die laatste groep ziet altijd met verbazing aan dat een prikklok opnieuw haar intrede doet, deze keer in de vorm van een e-mailklok. Toen ik vorige jaar een debat leidde met VDAB-topman Fons Leroy liep hij bijna woedend weg toen ik gewag maakte van ‘work-life balance’. Alsof je niet leeft als je werkt.
Overigens is Atos Origin er niet in geslaagd om alle e-mails te bannen. Het e-mailverkeer werd dan wel met 70 procent verminderd, maar dat gaat enkel om interne mails. Met klanten en partners blijft iedereen lekker mailen.
En dan nog dit: ik was erbij in 1993 toen Nokia zijn eerste toestellen voorstelde met een sms-functie. De zaal vol journalisten keek verbaasd en bulderde vervolgens van het lachen. Wie zou nu sms gebruiken als je gewoon kan bellen naar elkaar? Dat bleek een foute inschatting. Gewoon bellen zijn we inmiddels bijna verleerd, maar het is nog steeds het meest efficiënte communicatiemiddel. Tenzij de andere kant niet opneemt natuurlijk. Dan kan je toch maar beter een e-mail verzenden of een ander databerichtje.
Beste minister Kris Peeters, laat dat wetsontwerp dus maar gewoon een ontwerp wezen, niet meer en niet minder. En dan nu, terug aan het werk.
Helemaal mee eens, Luc. En zoals je terecht aanhaalde: Tegenwoordig is het zelfs “moeilijk om te achterhalen of een bericht nu binnenkwam via LinkedIn, Twitter, Facebook, sms, whatsapp of tja, gewoon e-mail” Over een Informatie Tsunami gesproken, en is dit nu echt allemaal nodig? Zo, en nu terug aan mijn werk 😉