DSDM/Agile Project Framework DSDM is een van de oudste Agile methodieken. Dynamic systems development method (DSDM) is beschreven door het DSDM-consortium, wat mede aan de wieg heeft gestaan van het Agile Manifesto. DSDM is een Agile Methodiek die zich specifiek richt op het Agile uitvoeren van projecten. Deze methodiek is al midden jaren negentig vorige eeuw beschreven en is daarmee in leeftijd vergelijkbaar met Scrum.
Inmiddels zijn er vele Agile frameworks, ieder met specifieke sterkten en krachten. DSDM is geëvolueerd naar het Agile Project Framework (AgilePF). Daar waar andere frameworks zich meer richten op evolutionair ontwikkelen van producten legt het AgilePF een stevige nadruk op het uitvoeren van projecten en het leveren van oplossingen.
Een tweede verschil met veel andere frameworks is dat het AgilePF vrij uitgebreid beschreven is. Zo zijn er dertien rollen beschreven, wordt er een hoeveelheid van verschillende technieken aangereikt, is er sprake van een duidelijk proces model en zijn er duidelijke producten beschreven. En dit alles uiteraard in samenhang met elkaar, met veel aandacht voor het aspect schaalbaarheid en gekoppeld aan de rest van de organisatie. Natuurlijk wordt ook binnen AgilePF de nadruk gelegd op het beperken van de bureaucratie, documentatie alleen waar nodig en persoonlijk contact. Het Agile Manifesto wordt volledig onderschreven door AgilePF.
Meerwaarde?
De basis van AgilePF is het uitvoeren van projecten/programma’s en portfolio’s en het leveren van oplossingen binnen organisaties. AgilePF richt zich dus niet primair op de gehele organisatie. Daardoor is het voor veel organisaties gemakkelijker om de overstap naar Agile te maken omdat het simpelweg niet de gehele organisatie raakt. Het is prima mogelijk om een deel van de projecten op een Agile wijze uit te voeren, terwijl andere projecten nog op een andere, traditionele wijze worden uitgevoerd. Op deze wijze kan Agile langzaam worden ingevoerd. De informatiestromen naar het hoger management blijven op deze manier dan ook voor een groot deel gehandhaafd en de verandering ook op dat managementniveau gaat geleidelijker dan bij veel andere methodieken.
Al begin jaren negentig is vastgesteld dat er verschillende typen projecten bestaan die ieder een eigen aanpak vergen. Niet ieder project is geschikt om op een Agile wijze uitgevoerd te worden. Immers, een groot infrastructureel project of een groot bouwproject zal niet op een Agile wijze worden uitgevoerd. Het AgilePF erkent dit en laat daardoor ook ruimte voor meerdere typen projecten in één organisatie.
Een laatste voordeel is dat de besturing van de organisatie nog steeds project-georiënteerd is. Met name rolbeschrijvingen binnen het AgilePF is goed geborgd van en naar de rest van de organisatie gedefinieerd. De Agile Business Analist bijvoorbeeld is bij uitstek een persoon die de visie van de organisatie en de richting van het project continu met elkaar blijft toetsen en – indien nodig – bijstelt. Ook de rollen van de business sponsor (eigenaar van het project), business visionary (verantwoordelijk voor het verkrijgen van een product dat voldoet aan de business eisen), business advisor en business ambassador zijn duidelijke brugfuncties tussen project en organisatie.
Natuurijk is ook de rol van de project manager beschreven. De aandacht van de AgilePM is primair gericht op het opleveren van het projectresultaat. De project manager is met name ook verantwoordelijk voor het informeren van stakeholders en bovenliggend management.
Voor AgilePM zijn er al verschillende aanbieders van trainingen. Het AgilePF voorziet echter ook in trainingen voor de AgileBA (business analist) en de AgilePGM (program management). Sinds kort is het mogelijk in Nederland de training AgileBA te volgen. Op de planning staat voor volgend jaar ook AgilePGM.
