Vier op de tien Belgen hebben er geen probleem mee om data over hun rijgedrag te delen met hun verzekeraar of hun bank. Dat blijkt uit de recente Europese studie van Deloitte, die door de zakenkrant De Tijd ingekeken kon worden. In het onderzoek bij vijftienduizend consumenten, waarvan veertienhonderd Belgen, blijken chauffeurs uit ons land daar minder moeite mee te hebben dan de Nederlanders (drie op tien positief) of de Duitsers (een op tien). Slechts 20 procent van de Belgen heeft grote bezwaren tegen het delen van die gegevens.
Het onderzoek toont aan dat het vertrouwen van de Belg in zijn verzekeringsmaatschappij of bank toch nog behoorlijk groot is. De studie geeft niet meteen aan hoeveel van de bevraagde chauffeurs een bedrijfswagen hebben (één op vijf van de Belgische wagens) wat het beslissingsproces kan beïnvloeden.
Het blijft de vraag wat er gedaan wordt met de gegevens eens ze gedeeld worden. De General Data Protection Regulation (GDPR) die in 2018 van kracht wordt, bepaalt dat een bedrijf telkens transparant moet aangeven wat er met gevoelige privégegevens wordt gedaan. Boetes kunnen oplopen tot 2 à 4 procent van de wereldwijde omzet van de betrokken onderneming (weliswaar met een maximum van twintig miljoen euro). Maar op een recent event van Cullen International in Brussel bleek dat de GDPR richtlijn zo wollig is opgesteld dat vooral advocaten er rijk van zullen worden.
Doorspelen van data
De resultaten van de Deloitte enquête deden me onwillekeurig terugdenken aan de winter van 2013, nu bijna vier jaar geleden. John Border, een journalist van The New York Times schrijft een artikel over een test met de Tesla Model S tussen Washington en Connecticut. Border kraakt de Tesla batterijcapaciteit die de beloofde 480 kilometer reikwijdte niet haalde. Het gevolg was dat honderden kopers hun bestelling annuleerden.
Tesla-topman Elon Musk reageerde furieus met een open brief waarin hij het volledige parcours op basis van de datalogs van de wagen uit de doeken deed. Hij toonde daarmee niet alleen aan dat de journalist her en der een omweg had gemaakt, maar hij gaf daarmee ook expliciet aan dat autoconstructeurs vandaag al op elk moment weten waar je je als chauffeur bevindt, én hoe snel of onvoorzichtig je rijdt.
Het doorspelen van die gegevens aan overheid, politiediensten of verzekeringsmaatschappijen lonkt dus nu al om de hoek. Overigens kennen uiteraard ook gps-diensten zoals TomTom uw transportgegevens. En als je een gps-dienst zoals Waze ook toegang geeft tot je outlook agenda (zodat de dienst kan melden wanneer je best vertrekt naar je afspraak op basis van de verkeerstoestand), dan weet Waze ook meteen met wie je allemaal professioneel werkt.
Overigens weten ook alle smartphone apps met locatiebepaling (en dat is nu zo goed als standaard) waar je je op elk moment bevindt. Met de nieuwe iPhone-software weet Apple ook precies waar je wagen zich bevindt, ook al zit je niet aan het stuur. Proximus heeft nu eveneens beslist uw locatiegegevens te verkopen aan geïnteresseerden. Viel het u ook op hoe weinig ophef daarover was?
Wantrouwen voor sociale media
Op Strava, een fantastisch social mediaplatform voor wie van fietsen houdt, kan je voortaan een perimeter rond je woning aanbrengen, zodat boeven niet meteen zien waar jouw dure fiets zich bevindt (waar je telkens start en eindigt tijdens de oefenritten). Strava zelf weet uiteraard altijd waar je fietst en dus ook waar je op vakantie gaat met de fiets. Belangrijke gegevens voor fietsfabrikanten, toeristische diensten en verkopers van huurfietsen.
Daarom is het ook opvallend dat er in de Deloitte studie een behoorlijk groot wantrouwen is als het gaat om het delen van rijgegevens met sociale media zoals Facebook. Amper twee op de tien Belgen is daartoe bereid. Een achterhoedegevecht? In de praktijk gebeurt het toch. Hoeveel keer loggen we niet via Facebook in op een applicatie? Makkelijk toch? Volgens de studie blijken Belgen tot veel bereid voor een cadeautje. Dat verbaast me niks in het land van de kortingsbonnen.
Hoe zou het trouwens intussen staan met het uitbouwen van de ‘Mobile identity’ toepasing die in de sim-kaart zou ingebouwd worden als uitloper van de ‘Sixdots’ alliantie van banken en gsm-operatoren? Het is behoorlijk stil van die kant. Een stille dood?
