‘Of ik niet naar CeBIT wou op vraag van een grote Chinese leverancier?’ Een vriendelijk mailtje van een even aardige pr-dame. ‘Nee, dank je. Ik ben er meer dan vijftien keer naar toe getrokken’. Het is daarmee ook goed geweest, in het rond deze tijd meestal bijzonder koude Hannover, waar de wind blaast langs de gigantische hallen, waar je met busjes van het ene computerpaleis naar het andere wordt gesluisd, en geheid terugkwam met een verkoudheid.
Het was wel verwondering, ergens eind jaren tachtig, toen ik voor het eerst naar CeBIT trok, toen nog met BBL Travel dat charters vol Belgische informatici en potentiële bedrijfsaankopers naar Hannover vloog. Dat was de internationale hoogmis van de it-biotoop. De standen waren groots en luxueus, feestgedruis ook, de marges waren nog enorm. Een basic ‘mobilofoon’ kostte toen nog 2500 euro, een computer bijna twee keer zoveel. Honderdduizenden bezoekers met een piek in het jaar 2000 van liefst achthonderdduizend gasten. De journalisten vielen over elkaar in het veel te kleine perstorentje. De catalogus woog makkelijk een kilogram. Je mocht al blij zijn als je in Hannoverstad kon slapen in het voor de gelegenheid vrijgemaakte kamertje van de dochter des huizes die voor de gelegenheid elders bij familie was ondergebracht. Op het beursterrein vergaapten Japanners zich aan de rondborstige Duitse dames die in de gargantueske Munchner Hall tegelijk zes forse bierglazen torsten.
Ik herinner me ook in 1992 de lancering van de eerste gsm-diensten in Duitsland met onwaarschijnlijk immense tenten. Een groot probleem: er waren nog geen toestellen beschikbaar. Gsm stond toen nog voor ‘God Send us Mobiles’. De Bavaren hadden het over een ‘Handy’. Duits was altijd de hoofdtoon in CeBIT maar er kwamen ook heel wat Amerikaanse it-topmannen over zoals Bill Gates in 1995, aan de vooravond van de lancering van Windows 95. CeBIT telde toen 750.000 bezoekers.
It-glans
Geleidelijk zagen we CeBIT echter verduitsen. Heel wat persconferenties werden enkel door de Duitse ‘geschäfstführer’ (meestal voorafgegaan door ‘Her Doctor-Ingenieur’) geleid. Er was geen tolk meer voorzien. Zelfs de in de herfst voorafgaande persvoorstelling van CeBIT, steevast in een Sterrenrestaurant, werd in ons land enkel in het Duits gevoerd. Alle Belgen verstaan toch Duits, zo werd gedacht. Mede wegens de crisis in het begin van de 21ste eeuw verschrompelde CeBIT en haalt het niet eens nog de helft van het aantal bezoekers van weleer. Het Mobile World Congres, eerst in Cannes, later in Barcelona, trok veel meer aandacht want volledig gefocussed op mobiele communicatie. Europa verloor ook zijn it-glans en moest met lede ogen toezien dat de Verenigde Staten voortaan de koers bepalen en de Consumer Electronics Show in Las Vegas ‘the place to be’ is.
Is er dan geen plaats meer voor beurzen? Toch wel, maar dan vooral met de focus op afgebakende terreinen, zoals de Storage en Security Beurs in Brussel die volgende week plaats vindt. Maar voor CeBIT dank ik. Het waren inderdaad jaren van verwondering toen men het had over de ‘Information Highways’, maar voor die databestanden moet je niet langer naar Hannover, die bevinden zich aan je vingertoppen. En als je er echt op door wil gaan, dan is er nog altijd je smartphone, want daar kan je, net zoals vorige eeuw, nog altijd gewoon ook mee bellen. Een geruststelling.
